Format tar jest bardzo popularny w środowisku Linux i de facto stanowi standard dla archiwizacji danych. Sam w sobie nie kompresuje plików, ale doskonale współpracuje z narzędziami do kompresji, takimi jak gzip czy bzip2. Z tego względu większość archiwów utworzonych za pomocą tego formatu, które znajdziemy w internecie, będzie miała postać nazwa_archiwum.tar.gz.

Przygotowanie do pracy​

Zazwyczaj narzędzie tar jest instalowane domyślnie. Aby się upewnić, czy jest dostępne, wykonaj poniższą komendę instalacji tego archiwizatora:

Dla Debian i Ubuntu:

sudo apt update && sudo apt install tar

Dla CentOS oraz Rocky/Alma Linux:

sudo yum makecache && sudo yum install tar

Tworzenie archiwum tar​

Bez kompresji:

tar -cvf archive.tar /file/path

Gdzie:

• -c — tworzy nowe archiwum
• -v — wyświetla szczegóły w terminalu (przydatne, jeśli chcesz zobaczyć, co się dzieje)
• -f — określa nazwę pliku archiwum

Z dodatkową kompresją (na przykład gzip):

tar -czvf archive.tar.gz /file/path

• -z — dodaje kompresję z pomocą gzip.

W większości przypadków warto skorzystać z komendy z dodatkową kompresją, ponieważ pozwala to zaoszczędzić miejsce na dysku oraz skraca czas przesyłania plików na serwer lub z serwera.

Rozpakowywanie archiwum tar​

Dla gzip:

tar -xzvf archive.tar.gz

Dla bzip2:

tar -xjvf archive.tar.bz2

Dla archiwum bez kompresji:

tar -xvf archive.tar

Inne przydatne opcje​

• -t — przeglądanie zawartości archiwum bez jego rozpakowywania:

tar -tvf archive.tar

Po uruchomieniu wyświetla w konsoli listę plików zawartych w archiwum, bez jego rozpakowywania.

• -u — aktualizuje pliki wewnątrz archiwum:

tar -uf archive.tar /path/to/new_files

Przy aktualizacji pliku w archiwum należy pamiętać o kilku szczegółach:

• Jeśli pliku nowy_plik.txt nie ma jeszcze w archiwum, zostanie on dodany.
• Jeśli w archiwum jest już plik o tej samej nazwie, ale jego zawartość na dysku została zmieniona, plik ten zostanie zastąpiony nową wersją.

Polecenie to można również wykorzystać dla wielu plików jednocześnie, na przykład:

tar -uf archive.tar /path/to/new_files/*.txt

Komenda ta zaktualizuje wszystkie pliki z rozszerzeniem .txt, które są już w archiwum, i doda nowe, jeśli jeszcze nie zostały uwzględnione.

Format RAR jest ceniony za wysoki poziom kompresji, wsparcie dla odzyskiwania danych oraz solidną ochronę przed modyfikacjami, co sprawiło, że stał się bardzo popularny w systemie Windows. Choć nie jest aż tak często stosowany przez użytkowników i administratorów systemu Linux, czasami może zajść potrzeba pracy z tym formatem na serwerze. Poniżej przedstawiamy podstawowe komendy i opcje umożliwiające sprawną pracę z archiwami RAR w wierszu poleceń.

Przygotowanie do pracy​

Przed rozpoczęciem upewnij się, że masz zainstalowane odpowiednie pakiety do obsługi archiwów rar.

Dla Debian i Ubuntu:

sudo apt update && sudo apt install rar unrar

Dla CentOS oraz Rocky/Alma Linux:

# Dodaj dodatkowe repozytorium EPEL, ponieważ rar nie jest dostępny w tych systemowych
sudo yum install epel-release
sudo yum makecache && sudo yum install rar unrar

Tworzenie archiwum RAR​

Aby utworzyć archiwum, użyj polecenia:

rar a archive.rar /directory/path/

Na przykład:

rar a backup.rar /var/www/html/

Rozpakowywanie archiwum rar​

Aby rozpakować archiwum w bieżącym katalogu, użyj komendy:

unrar x archive.rar

Jeśli chcesz rozpakować archiwum do innego katalogu, podaj jego ścieżkę na końcu polecenia. Na przykład:

unrar x backup.rar /home/user/backup/

Inne przydatne opcje​

• -l — wyświetla listę plików wewnątrz archiwum bez jego rozpakowywania:

unrar l archive.rar

• -u — aktualizuje pliki wewnątrz archiwum:

rar u archive.rar /path/to/new_files

Przy aktualizacji pliku w archiwum należy pamiętać o następujących szczegółach:

• Jeśli pliku nowy_plik.txt nie ma jeszcze w archiwum, zostanie on dodany.
• Jeśli w archiwum jest już plik o tej samej nazwie, ale jego zawartość na dysku została zmieniona, plik ten zostanie zastąpiony nową wersją.

Polecenie to można również wykorzystać dla wielu plików jednocześnie, na przykład:

rar u archive.rar *.txt

Komenda ta zaktualizuje wszystkie pliki z rozszerzeniem .txt, które są już w archiwum, i doda nowe, jeśli jeszcze nie zostały uwzględnione.

• -p — ustawia hasło dla archiwum:

rar a -p archive.rar /file/path

ZIP to jeden z najczęściej używanych formatów do kompresji plików. Na komputerach osobistych można z łatwością zarządzać takimi archiwami za pomocą intuicyjnego interfejsu graficznego, jednak na serwerach opcja ta zazwyczaj nie jest dostępna. Dlatego warto poznać podstawowe polecenia, które umożliwiają wykonywanie typowych operacji w wierszu poleceń.

Przygotowanie do pracy​

Przed rozpoczęciem należy upewnić się, że masz zainstalowane pakiety do pracy z archiwami zip.

Dla Debian i Ubuntu:

sudo apt update && sudo apt install zip unzip

Dla CentOS oraz Rocky/Alma Linux:

sudo yum makecache && sudo yum install zip unzip

Tworzenie archiwum ZIP​

Aby utworzyć archiwum, użyj polecenia:

zip -r archive_name.zip /directory/path/

Opcja -r służy do rekurencyjnego dodawania wszystkich plików i podkatalogów do archiwum.

Rozpakowywanie archiwum ZIP​

unzip archive.zip

Domyślnie zawartość zostanie rozpakowana do bieżącego katalogu. Jeśli chcesz rozpakować archiwum w inne miejsce, skorzystaj z opcji -d.

Na przykład:

unzip backup.zip -d /home/user/backup/

Inne przydatne opcje​

• -l — wyświetla listę plików wewnątrz archiwum bez jego rozpakowywania:

unzip -l archive.zip

• -u — aktualizuje plik wewnątrz archiwum:

zip -u archive.zip new_file.txt

Przy aktualizacji pliku w archiwum należy pamiętać o kilku szczegółach:

• Jeśli pliku nowy_plik.txt nie ma jeszcze w archiwum, zostanie on dodany.
• Jeśli w archiwum jest już plik o tej samej nazwie, ale jego zawartość na dysku została zmieniona, plik ten zostanie zastąpiony nową wersją.

Polecenie to można również wykorzystać dla wielu plików jednocześnie, na przykład:

zip -u archive.zip *.txt

Komenda ta zaktualizuje wszystkie pliki z rozszerzeniem .txt, które są już w archiwum, i doda nowe, jeśli jeszcze nie zostały uwzględnione.

• -e — ustawia hasło dla archiwum:

zip -e archive.zip /file/path

Jak korzystać z serwera FTP?​

Podczas pracy z serwerami FTP i SFTP ważne jest, aby zrozumieć, jak prawidłowo łączyć się i chronić swoje dane. W tym przewodniku przyjrzymy się instrukcjom krok po kroku, jak skonfigurować połączenia z serwerami FTP i SFTP, a także dowiemy się, jak używać kluczy SSH w celu zwiększenia bezpieczeństwa połączenia.

Korzystanie ze specjalnego klienta FTP jest najlepszym sposobem na uproszczenie życia podczas pracy z FTP. Przyjazny dla użytkownika interfejs pozwoli na wysyłanie i odbieranie danych z komputera na serwer. Najpopularniejszymi klientami FTP są:

• WinSCP dla Windows

• Transmit

• Cyberduck

• Filezilla

Rozważmy połączenie z serwerem za pomocą Filezilla w systemie Windows.

1. Otwórz menedżera witryn (File – Site manager). Kliknij przycisk „New site”.

2. Wprowadź nazwę połączenia i dane logowania.

3. Wybierz tryb szyfrowania „Use explicit FTP over TLS if available”.

4. Kliknij „Connect”.

5. Teraz możesz pracować z serwerem FTP i przesłać na niego pierwsze dane.

Jak korzystać z serwera SFTP?​

1. Otwórz menedżera witryn (File – Site manager). Kliknij przycisk „New site".**

2. Wprowadź nazwę połączenia i dane dostępu.

3. Wybierz protokół SFTP na karcie Ogólne.

4. Kliknij „Connect”.

5. Teraz możesz pracować z serwerem SFTP i przesłać na niego pierwsze dane.

Zalecamy, aby do pracy zawsze wybierać protokół SFTP. Wszystkie funkcje FTP są tutaj dostępne, a SSH chroni dane.

Jak używać kluczy SSH z SFTP?​

Klucz SSH to bezpieczny sposób łączenia się z serwerem. Łączenie się przez SSH za pomocą klucza eliminuje możliwość złamania hasła.

Klucze SSH umożliwiają uwierzytelnianie bez hasła. Klucze to zestaw setek różnych znaków, w tym wielkich i małych liter alfabetu łacińskiego oraz znaków specjalnych. Całkowita długość wynosi często od 1024 do 4096 bitów. Uwierzytelnianie wymaga dwóch kluczy SSH, jednego publicznego i jednego prywatnego.

• Klucze publiczne są dostępne dla każdego. Służą do szyfrowania danych podczas uzyskiwania dostępu do serwera. Mówiąc najprościej, jest to zestaw znaków, których używamy do szyfrowania informacji.

• Klucz prywatny jest kluczem do zamka. Odszyfrowuje on dane. Musisz być z nim o wiele bardziej ostrożny: przechowuj go bezpiecznie i nie udostępniaj osobom trzecim.

W menu Edytuj przejdź do Ustawień. W sekcji Connection › SFTP można dodać istniejący klucz prywatny SSH. W Menedżerze witryn wybierz Interaktywny typ logowania, aby połączyć się z witryną SFTP.

Jak wygenerować klucze SSH?​

Klucze publiczne i prywatne można tworzyć za pomocą PuTTYgen. PuTTY przechowuje klucze we własnym formacie w plikach .ppk. Aby utworzyć nową parę kluczy, wybierz typ klucza do wygenerowania z dołu ekranu. Najpopularniejszym typem jest RSA z 2048 bitami.

Następnie kliknij Generate i zacznij poruszać myszą w oknie. Putty wykorzystuje ruchy myszy do uzyskania losowości. Po zakończeniu klucz publiczny powinien pojawić się w oknie. Zapisz klucz jako plik .ppk.

Instalowanie klucza publicznego​

Dostęp do konta jest przyznawany poprzez dodanie klucza publicznego do pliku ~/.ssh/authorized_keys na serwerze.

Aby dodać klucz publiczny, zaloguj się do serwera, edytuj plik authorized_keys, a następnie wytnij i wklej klucz publiczny do pliku authorized_keys. Zapisz plik. Dodaj plik klucza prywatnego (.ppk) do PuTTY. Następnie sprawdź, czy logowanie działa.

Zaleca się okresową regenerację i zmianę wszystkich kluczy SSH.

Wnioski​

Korzystając z klientów FTP i postępując zgodnie z naszymi instrukcjami, można łatwo zarządzać plikami na serwerze. Nie zapominaj o znaczeniu kluczy SSH dla ochrony swoich danych, regularnie je aktualizuj i przestrzegaj zasad bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko podczas pracy ze zdalnymi serwerami.

Protokół FTP jest bardzo popularny ze względu na swoją prostotę i dostępność. Jest on jednak niezwykle przestarzały i niepewny. Poniżej przedstawiamy powody, dla których warto z niego zrezygnować.

Problemy w architekturze FTP​

Ogólnie rzecz biorąc, FTP nie ma poziomu bezpieczeństwa wymaganego dla nowoczesnego Internetu, a ogólny projekt protokołu jest szczerze mówiąc nieodpowiedni dla nowoczesnego Internetu. Został on opracowany w latach 70-tych, kiedy wymagania technologiczne bardzo różniły się od dzisiejszych. Zrozummy trochę więcej o jego strukturze.

FTP działa na dwóch kanałach: poleceń i danych. Kanał danych ma dwa tryby transmisji - aktywny i pasywny.

Różnica między trybem aktywnym i pasywnym polega na tym, po której stronie inicjowane jest ustanowienie połączenia danych.

W trybie pasywnym serwer otwiera losowy port z zakresu dynamicznego po swojej stronie i informuje o tym klienta; klient inicjuje połączenie TCP z tym portem.

W trybie aktywnym losowy port z zakresu dynamicznego jest otwierany po stronie klienta i to serwer inicjuje połączenie TCP. W większości przypadków tryb ten nie jest odpowiedni ze względu na specyfikę ustawień translacji adresów (NAT) po stronie domowych dostawców Internetu, które nie pozwalają na nawiązanie połączenia przychodzącego z urządzeniem klienckim.

Wady FTP​

Aby przesłać dowolny plik za pośrednictwem FTP, klient i serwer muszą wymienić bardzo dużą liczbę wiadomości. Prowadzi to do utraty dużej ilości czasu i zasobów.

Opóźnienia występują nie tylko na poziomie FTP, ale także na poziomie TCP, ponieważ przesyłanie każdego pojedynczego pliku wymaga otwarcia nowego połączenia TCP. Jeśli trzeba przesłać więcej niż "kilka" plików, jest to bardzo niewygodne.

Kolejnym problemem jest to, że nie można sprawdzić, czy transfer się powiódł, czy nie. Serwer nie zna nawet rozmiaru pliku. Jeśli coś nie załaduje się podczas transferu, ani klient, ani serwer nie będą o tym wiedzieć.

FTP ma inne ograniczenia, które sprawiają, że praca z nim jest niezwykle niewygodna. Na przykład, nie można usuwać katalogów. Trzeba usuwać wszystkie pliki pojedynczo, a dopiero potem sam katalog.

Ponadto FTP nie obsługuje znaków specjalnych. Istnieją pewne sposoby, aby nadal z nich korzystać, ale te tymczasowe rozwiązania nieuchronnie spowodują problemy w pracy.

Duże problemy z prywatnością. W FTP dane uwierzytelniające są przesyłane w postaci niezaszyfrowanej. Nazwa użytkownika i hasło są przesyłane w postaci zwykłego tekstu, który może zostać odczytany przez każdego, kto jest w stanie przechwycić ruch sieciowy.

Same dane również nie są szyfrowane. Dlatego też wysyłanie jakichkolwiek poufnych informacji za pośrednictwem FTP jest wysoce niepożądane.

W przypadku, gdy nadal konieczne jest korzystanie z protokołu FTP, należy zwrócić szczególną uwagę na ochronę połączenia z Internetem. To temat na osobny artykuł, ale przynajmniej lepiej nie korzystać z publicznych sieci Wi-Fi i używać VPN, najlepiej na własnym serwerze.

Bezpieczna alternatywa dla FTP - SFTP​

Oczywiście istnieje kilka alternatyw. Wspomnijmy o najbardziej optymalnym wariancie z nich. Jest nim SFTP (SSH File Transfer Protocol). Jego najbardziej oczywistą zaletą jest bezpieczeństwo i szyfrowanie danych.

Inne zalety SFTP obejmują:

• wstrzymywanie i wznawianie przesyłania danych,

• całkowite zatrzymanie transferu plików,

• możliwość wykonywania podstawowych poleceń administracyjnych,

• transfer metadanych.

Korzystanie z SSH w ramach protokołu SFTP zapewnia następujące korzyści:

• Uwierzytelnianie klienta i serwera. Uwierzytelnianie SSH opiera się na parze kluczy publicznych i prywatnych. Pozwala to dokładnie określić, czy klient żądający połączenia z serwerem jest legalny.

• Szyfrowanie danych. Dostępne są typy RSA, DSA i inne.

• Transmisja danych przez pojedynczy port, co zmniejsza prawdopodobieństwo ataku MITM.

Tak więc jedynym powodem, dla którego FTP jest nadal popularny i używany, jest siła przyzwyczajenia. Ale ten nawyk powinien zostać przełamany. I przejść na SFTP.

PHP to język programowania potrzebny głównie do tworzenia stron internetowych. PHP jest używany do uruchamiania wielu popularnych frameworków i CMS, takich jak popularny WordPress. Dlatego wybór odpowiedniego hostingu dla witryny PHP jest ważny dla optymalnej wydajności. Nasz artykuł wyjaśni, jak dokonać tego wyboru.

Wersja PHP​

Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę przy wyborze i konfiguracji hostingu PHP, jest wersja PHP, która zostanie zainstalowana na serwerze. Ma to bezpośredni wpływ na liczbę funkcji PHP dostępnych na serwerze. W przypadku nowych witryn z reguły są to najnowsze wersje.

Wyobraźmy sobie, że strona została utworzona dawno temu i chcemy przenieść ją do innego dostawcy hostingu. Musisz dowiedzieć się, dla jakiej wersji PHP została napisana i zainstalować ją na serwerze.

Być może uważasz, że nowa wersja jest najlepsza i powinieneś jej używać. Ale tak nie jest. Nowe wersje często usuwają funkcje, które były wcześniej dostępne.

Panel sterowania FASTPANEL jest domyślnie zainstalowany na serwerach kodu.cloud. Można w nim wybrać wersję PHP od 5.3 do najnowszej stabilnej wersji PHP. W chwili pisania tego artykułu jest to wersja 8.3.

Gdy tylko zostanie wydana stabilna wersja PHP, pojawi się ona w FASTPANEL. Nowsze, ale nie oficjalnie wydane wersje pojawią się w FASTPANEL po zakończeniu ich testowania. W ten sposób zawsze możesz wybrać aktualną i stabilną wersję PHP.

Tryby PHP​

Istnieje wiele trybów PHP: suEXEC, CGI, FastCGI, Apache MPM Prefork, PHP-FPM i inne.

Na serwerach kodu.cloud z zainstalowanym FASTPANEL będziesz mieć dostęp do wstępnie skonfigurowanych popularnych mapowań dla witryn napisanych w PHP.

Nginx + Apache + MPM ITK. Jest to najłatwiejszy tryb serwera WWW dla użytkownika. Wspiera on .htaccess, ale zużycie zasobów może być wysokie. Nie można używać wersji PHP innej niż standardowa wersja systemu operacyjnego.

Nginx + PHP-FPM. Ten tryb działa szybciej. Tutaj można już zmienić wersję PHP na odpowiednią. Ale ponieważ w pakiecie nie ma Apache, pliki htaccess nie będą przetwarzane.

Nginx + Apache + CGI. Jest to najwolniejszy tryb działania i jest uważany za przestarzały, ale może być konieczny, jeśli baza kodu witryny jest bardzo stara.

Nginx + Apache + FastCGI. Jest to rozwinięcie technologii CGI, jej bardziej wydajna i nowoczesna wersja. W przeciwieństwie do CGI, tryb ten nie uruchamia oddzielnego procesu dla każdego skryptu. Dlatego zasoby są wykorzystywane bardziej optymalnie. Tutaj można zmieniać wersje PHP bez utraty możliwości przetwarzania htaccess.

Na dzień dzisiejszy Nginx + PHP-FPM i Nginx + Apache + FastCGI to optymalne pakiety.. Możesz również skontaktować się z naszym zespołem pomocy technicznej, aby dowiedzieć się, który z nich jest najlepszy dla Ciebie..

Moduły PHP​

W niektórych przypadkach do działania strony internetowej potrzebne są dodatkowe moduły. Na przykład, jeśli witryna korzysta z sqlite, redis, PostgreSQL lub czegoś innego.

Na stronie kodu.cloud można zainstalować potrzebne moduły PHP. W FASTPANEL możesz wybrać i zainstalować popularne moduły PHP jednym kliknięciem.

Jeśli nie znajdziesz potrzebnego modułu w FASTPANEL, zawsze możesz napisać do naszego wsparcia technicznego, a my go podłączymy.

Parametry PHP​

W FASTPANEL można skonfigurować parametry wymagane do działania PHP. Na przykład limit rozmiaru przesyłanych plików, czas wykonywania skryptu lub pamięć przydzieloną do wykonania skryptu.

CMS​

Jeśli potrzebujesz WordPressa, możesz go zainstalować dosłownie jednym kliknięciem. Aby zainstalować inny CMS, napisz do pomocy technicznej, a my pomożemy w instalacji.

Dolna linia​

Właściwy wybór hostingu i optymalna konfiguracja PHP będą miały bezpośredni wpływ na stabilność witryny. Specjaliści ds. wsparcia technicznego kodu.cloud zawsze chętnie służą pomocą.

SSH (Secure Shell) to szyfrowany protokół sieciowy umożliwiający zdalną kontrolę systemu operacyjnego i transfer plików. Jest to główna metoda pracy z serwerem za pomocą wiersza poleceń. Na serwerach kodu.cloud jest on dostępny domyślnie. Ten artykuł pokaże Ci, jak połączyć się z serwerem przez SSH na systemach Windows, Linux i MacOS, a także przez autoryzację za pomocą kluczy SSH.

Połączenie SSH w systemie Windows​

Począwszy od systemu Windows 11, wiersz poleceń systemu Windows może współpracować z wbudowanym klientem OpenSSH. Wcześniej SSH w systemie Windows działał za pośrednictwem programu innej firmy, jednym z popularnych klientów był PuTTY. Poniżej omówimy połączenie poprzez wbudowanego klienta Windows 11, a następnie krótko opiszemy połączenie poprzez PuTTY. Podczas łączenia możesz zalogować się za pomocą loginu i hasła lub skonfigurować autoryzację za pomocą klucza SSH. Zacznijmy od pierwszej metody, a w drugiej połowie artykułu dowiemy się, jak korzystać z klucza SSH.

Połączenie SSH w Windows 11 z loginem i hasłem​

Z reguły OpenSSH jest preinstalowany w systemie Windows 11 Professional Edition. W systemie Windows 11 Home Edition musisz zainstalować klienta OpenSSH. Do pracy z SSH będziemy używać konsoli PowerShell.

Otwórz PowerShella. Aby to zrobić, naciśnij klawisz WIN (klawisz flagi Windows) i zacznij wpisywać „PowerShell” lub znajdź go na liście programów w menu Start. Spróbuj wpisać polecenie ssh. Jeśli w konsoli pojawi się monit usage: ssh [-46AaCfGgKkMNnqsTtVvXxYy] [-B bind_interface]..., wszystko jest w porządku. Jeśli konsola nie rozpoznaje polecenia ssh, sprawdź, czy OpenSSH jest zainstalowany za pomocą polecenia w PowerShell.

Sprawdzanie i instalowanie OpenSSH​

Otwórz konsolę PowerShell, wybierając opcję Uruchom jako administrator. Wprowadź następujące polecenie:

Get-WindowsCapability -Online | ? Name -like 'OpenSSH.Client*

W naszym przypadku zainstalowany jest OpenSSH.

Jeśli polecenie da wynik, oznacza to, że OpenSSH jest instalowany. Jeśli nie, zainstaluj go za pomocą następującego polecenia:

Add-WindowsCapability -Online -Name OpenSSH.Client*

Lub poprzez ustawienia systemu Windows 11 (Ustawienia – Aplikacje – Funkcje – Klient OpenSSH), ale ta metoda może nie działać w systemie Windows 11 Home Edition.

Łączenie z serwerem​

Wymagania dotyczące autoryzacji na serwerze: adres IP serwera, nazwa użytkownika, hasło. Po aktywacji usługi otrzymałeś wiadomość e-mail zawierającą dane uwierzytelniające użytkownika root. Zapisz je. W razie potrzeby hasło roota można zresetować za pośrednictwem systemu rozliczeniowego.

W konsoli PowerShell wprowadź polecenie ssh z nazwą użytkownika i adresem IP serwera.

ssh [email protected]

Gdzie root to nazwa użytkownika, a x.xx.xxx.xxx to adres IP serwera. Adres IP znajdziesz w systemie rozliczeniowym wybierając serwer w sekcji Moje usługi. Jeśli to konieczne, określ port połączenia za pomocą opcji -p:

[email protected]'s password:

Wprowadź hasło, które otrzymałeś, klikając łącze w wiadomości e-mail „Poświadczenia dostępu”. To kończy proces łączenia. Możesz teraz wprowadzić inne polecenia, które zostaną wykonane na zdalnym serwerze.

❗Uwaga: Podczas wpisywania hasła ze względów bezpieczeństwa w polu wprowadzania nie będą wyświetlane żadne znaki, a kursor nie będzie się przesuwał. To normalne.

Jeśli zapomniałeś hasła roota, możesz je zresetować wybierając swój serwer w sekcji Moje usługi systemu rozliczeniowego, przechodząc do zakładki Zarządzanie i wybierając polecenie Resetuj hasło roota.

Łączenie przez PuTTY​

Jeśli używasz wcześniejszej wersji systemu Windows, dostęp SSH jest zapewniany za pośrednictwem programów innych firm, takich jak PuTTY. Pobierz i zainstaluj program za darmo. Gdy otworzysz PuTTY po raz pierwszy, zobaczysz okno ustawień. W kolumnie Nazwa hosta (lub adres IP) wprowadź adres IP serwera. Adres IP można sprawdzić w systemie rozliczeniowym wybierając serwer w sekcji Moje usługi. Domyślny port połączenia to 22, w razie potrzeby zmień tę wartość. Upewnij się, że typ połączenia to SSH. Kliknij przycisk Otwórz.

Kiedy łączysz się po raz pierwszy, PuTTY Security Alert poprosi Cię o wybranie, czy zapamiętać serwer i dodać informacje o nim do pamięci podręcznej (Akceptuj), czy też połączyć się raz bez „pamiętania” serwera (Połącz raz).

Jeśli wybierzesz opcję Akceptuj lub Połącz raz, pojawi się okno terminala umożliwiające wprowadzenie nazwy użytkownika i hasła w celu zalogowania się do serwera. Podczas wprowadzania hasła nie będą wyświetlane żadne znaki, jest to normalne i ma na celu bezpieczeństwo. Jeżeli podczas wprowadzania danych wystąpi błąd, pojawi się komunikat Access denied. Jeśli połączenie się powiedzie, pojawi się wiersz poleceń serwera, na przykład root@qwerty123:~#.

To kończy proces łączenia. Możesz wprowadzić inne polecenia, które zostaną wykonane na zdalnym serwerze.

Połączenie przez SSH w systemie Linux i MacOS z loginem i hasłem​

Klient SSH jest preinstalowany na wszystkich systemach Linux i MacOS. Można z niego korzystać z terminala. W systemie Linux terminal można otworzyć z menu głównego lub naciskając Ctrl+Alt+T. W systemie MacOS do łączenia się przez SSH najczęściej używane jest narzędzie Terminal dostarczane z systemem operacyjnym. W terminalu wprowadź polecenie ssh z nazwą użytkownika i adresem IP serwera.

ssh [email protected]

gdzie root to nazwa użytkownika, a x.xx.xxx.xxx to adres IP serwera. Adres IP można sprawdzić w systemie rozliczeniowym wybierając serwer w sekcji Moje usługi. Jeśli to konieczne, określ port połączenia za pomocą opcji -p:

ssh [email protected] -p 22

Następnie pojawi się prośba o hasło:

hasło [email protected]:

Wprowadź hasło, które otrzymałeś, klikając łącze w wiadomości e-mail „Access Details”. To kończy proces łączenia. Możesz wprowadzić inne polecenia, które zostaną wykonane na zdalnym serwerze.

Autoryzacja za pomocą klucza SSH​

Autoryzacja za pomocą klucza SSH to szybki, wygodny i bezpieczniejszy sposób autoryzacji. Aby to skonfigurować, musisz najpierw wygenerować klucz SSH.

Tworzenie klucza SSH w systemie Windows 11​

Otwórz PowerShell w trybie administratora (Uruchom jako administrator w menu Start). Wpisz polecenie ssh-keygen i zobacz wynik:

Generating public/private rsa key pair.
Enter file in which to save the key (C:\Users\user/.ssh/id_rsa):
Enter passphrase (empty for no passphrase):
Enter same passphrase again:
Your identification has been saved in C:\Users\user/.ssh/id_rsa.
Your public key has been saved in C:\Users\user/.ssh/id_rsa.pub.

Podczas tworzenia klucza konsola poprosi Cię o zgodę na zapisanie klucza w domyślnym pliku (.ssh/id_rs) lub podanie nowego adresu i podanie passphrase.

Passphrase ❗To dodatkowy element zabezpieczający klucz SSH. Jeśli zignorujesz wprowadzanie tajnego słowa i po prostu naciśniesz Enter, nie będziesz musiał wpisywać żadnego hasła podczas późniejszego logowania. Serwer automatycznie sprawdzi część klucza przechowywaną na Twoim komputerze. Jeśli jednak ktoś uzyska dostęp do Twojego komputera, będzie mógł z łatwością połączyć się z Twoimi serwerami. Aby tego uniknąć, wprowadź passphrase.

Generowanie klucza SSH za pomocą PuTTYgen​

W wersjach systemu Windows do 10 wygodnie jest użyć PuTTYgen, narzędzia instalowanego domyślnie z PuTTY, aby utworzyć klucz. Otwórz PuTTYgen. Kliknij przycisk Generuj. Przesuń kursor po oknie, gdy PuTTYgen o to poprosi. Klucz zostanie wygenerowany.

Zapisz wygenerowany klucz, klikając przyciski Zapisz klucz publiczny i Zapisz klucz prywatny. Skopiuj klucz publiczny wyświetlony w oknie programu do schowka (Ctrl+C).

Tworzenie klucza SSH w systemie Linux i MacOS​

Na konsolach Linux i MacOS użyj narzędzia ssh-keygen, aby wygenerować klucz SSH.

$ ssh-keygen 
Generating public/private rsa key pair.
Enter file in which to save the key (/home/user/.ssh/id_rsa):
Enter passphrase (empty for no passphrase):
Enter same passphrase again:
Your identification has been saved in /home/user/.ssh/id_rsa
Your public key has been saved in /home/user/.ssh/id_rsa.pub

Podczas tworzenia klucza konsola poprosi Cię o zgodę na zapisanie klucza w domyślnym pliku (.ssh/id_rsa) lub podanie nowego adresu, a także podanie hasła. O znaczeniu używania passphrase przeczytasz wcześniej w tym artykule.

Umieszczenie publicznej części klucza SSH na serwerze i połączenie bez hasła​

Podczas autoryzacji za pomocą klucza SSH publiczna część klucza znajdująca się na serwerze jest porównywana z prywatną częścią klucza na Twoim komputerze.

Po zalogowaniu się do serwera poprzez SSH akcje w konsoli wykonywane na zdalnym serwerze nie będą się różnić dla systemów Windows, Linux i MacOS.

Po połączeniu się ze zdalnym serwerem przy użyciu nazwy użytkownika i hasła wprowadź następujące polecenia. Utworzą katalog i plik do przechowywania klucza i ustawią do nich prawa dostępu

mkdir ~/.ssh
chmod 0700 ~/.ssh
touch ~/.ssh/authorized_keys
chmod 0600 ~/.ssh/authorized_keys

Następnie umieść publiczną część utworzonego wcześniej klucza SSH w pliku authorized_keys. W tym celu skopiuj zawartość pliku id_rsa.pub (jeżeli klucz został utworzony w PuTTYgen, możesz skopiować klucz bezpośrednio z okna programu). Otwórz plik authorized_keys w edytorze konsoli, na przykład nano.

nano ~/.ssh/authorized_keys

Wklej zawartość schowka do pliku (Ctrl+V) i zamknij edytor skrótem klawiaturowym Ctrl+X i naciśnięciem Y w celu zapisania zmian. W systemach Linux i MacOS zamiast tych działań można użyć polecenia, które automatycznie przesyła publiczną część klucza na zdalny serwer:

ssh-copy-id [email protected]

gdzie root to nazwa użytkownika, a x.xx.xxx.xxx to adres IP serwera, na który należy wysłać klucz.

Klucz publiczny został pomyślnie przesłany na serwer zdalny. Teraz, łącząc się z serwerem za pomocą polecenia ssh [email protected], nie musisz wpisywać hasła, chyba że zostało ono utworzone podczas generowania klucza SSH.

Jeśli łączysz się ze zdalnym serwerem za pomocą PuTTY, aby autoryzować się przy użyciu klucza, wpisz ścieżkę do pliku zawierającego prywatną część klucza w Connection - SSH - Auth settings w kolumnie Private key file for authentication.

Dodanie kluczy SSH do systemu bilingowego​

Wygodnym sposobem autoryzacji na serwerach kodu.cloud jest dodanie kluczy SSH w systemie bilingowym. Przejdź do sekcji My Account - SSH Keys. Tam możesz pobrać publiczną część kluczy SSH, która zostanie automatycznie dodana do Twoich serwerów w celu wygodnej i bezpiecznej autoryzacji. Klucze będą dostępne tylko przy zamawianiu nowych serwerów i po ponownej instalacji systemu operacyjnego lub uruchomieniu trybu odzyskiwania na serwerach, z których już korzystasz.

Możesz rozpocząć ponowną instalację systemu operacyjnego na swoich serwerach w systemie rozliczeniowym, wybierając serwer w sekcji My Services, przechodząc do zakładki Management i wybierając opcję Reinstall OS system operacyjny. Na tym etapie będziesz mógł wybrać klucz SSH spośród kluczy załadowanych wcześniej do systemu rozliczeniowego w celu dalszej autoryzacji na serwerze.

Zamów VPS kodu.cloud i spróbuj skonfigurować autoryzację przy użyciu klucza SSH, a nasz zespół wsparcia chętnie pomoże i odpowie na wszelkie pytania.

Jakie są różnice i dlaczego tak ważne jest ich zrozumienie?​

Dopiero tworzysz swój pierwszy projekt internetowy, czy może masz powody, aby przenieść istniejący projekt na nowy serwer? Jak wybrać hosting, który będzie dla Ciebie odpowiedni? Dokonanie wyboru jest dość łatwe, jeśli znasz główne kategorie.

Na rynku istnieje wiele ofert, które różnią się między sobą głównie ceną i wsparciem. Jednakże rodzaj, jakość, a nawet koszt mają kluczowe znaczenie dla pomyślnej promocji Twojego projektu. Przyjrzyjmy się więc bliżej podstawowym typom hostingu:

Hosting współdzielony​

Jeśli myślisz tylko o zakupie miejsca na hosting swojej strony internetowej, prawdopodobnie masz na myśli hosting wirtualny. Jest to usługa polegająca na umieszczaniu stron internetowych na serwerach, gdzie każdej stronie przydzielana jest przestrzeń dyskowa. Strony współdzielą zasoby, takie jak przestrzeń dyskowa, pamięć RAM, a często także adresy IP. W takim przypadku, jeśli sąsiad na tym samym adresie IP okaże się „zły”, Twoja strona również ryzykuje otrzymaniem kary w rankingu wyszukiwarek.

Dodatkowo, ograniczenia techniczne hostingu współdzielonego narzucają szereg ograniczeń:

• Dostawca może ograniczyć liczbę hostowanych witryn i baz danych
• Brak możliwości korzystania z poczty e-mailowej
• Podłączenie dodatkowych modułów (alternatywnych klientów pocztowych lub antywirusów) jest niemożliwe
• Aby zapobiec przeciążeniu serwera współdzielonego, często istnieje limit czasu trwania procesu: na długim zadaniu (np. imporcie danych) Może to powodować wiele problemów w przypadku pracy z dużymi projektami
• Dostęp SSH jest często niedostępny lub mocno ograniczony, co utrudnia pracę ze stronami bazującymi na frameworkach i wymagającymi zaawansowanej administracji Wszystkie ustawienia są więc ograniczone, a typ hostingu jest podstawowy/początkowy, bez możliwości zaawansowanej konfiguracji czy personalizacji.

Serwer wirtualny prywatny (VPS)​

To tak, jakbyś miał swój własny dedykowany serwer, ale wirtualny i bez wysokiej ceny. Maszyna wirtualna imituje prawdziwy serwer, dzięki czemu masz nad nim pełną kontrolę: dostęp root, możliwość instalacji dowolnego oprogramowania oraz dokonywania głębokiej personalizacji i konfiguracji. Serwer VPS ma własny adres IP i jest bezpiecznie odizolowany od innych maszyn wirtualnych znajdujących się na tym samym serwerze.

Hosting VPS otwiera wiele możliwości, nie tylko dla stron internetowych. Można na nim wdrażać sieci VPN, proxy, bazy danych, rozwiązania NoSQL, Dockera, oprogramowanie specjalistyczne – wszystko to można uruchomić na VPS. Na oddzielnym serwerze, nawet jeśli jest wirtualny, możliwości konfiguracji i wdrażania niestandardowych projektów są znacznie szersze w porównaniu do innych opcji hostingu.

Główną zaletą hostingu VPS jest to, że jesteś w zasadzie właścicielem swojego serwera wirtualnego, z niezależną kontrolą nad jakością jego usług. Administracja nad serwerem staje się łatwa dzięki przyjaznemu dla użytkownika i często darmowym panelem kontrolnym, takim jak FASTPANEL.

Serwer fizyczny/dedykowany: Zakup LUB Wynajem​

Jeśli masz duży projekt wymagający znacznych zasobów i nie możesz sobie pozwolić na umieszczenie go obok innych stron, najlepszym rozwiązaniem może być zakup własnego serwera. Pamiętaj jednak, że wiąże się to ze znacznymi kosztami, a także z bieżącymi wydatkami na kolokację (umieszczenie sprzętu w wynajętej szafie w centrum danych) lub utrzymanie własnej infrastruktury: chłodzenie, zasilanie awaryjne, naprawy, połączenie internetowe itp. Zakup ma sens, jeśli koszt wynajmu wysokiej jakości sprzętu przez dłuższy czas przekracza cenę zakupu.

Rozsądną alternatywą dla zakupu jest wynajem. Dedykowany serwer to oddzielna maszyna fizyczna znajdująca się w centrum danych, z którą klient komunikuje się zdalnie. Ponieważ wynajmujesz, a nie kupujesz, odpowiedzialność za utrzymanie sprzętu spoczywa na dostawcy usługi. Dedykowany serwer jest najlepszym wyborem dla projektów z dużą ilością treści i ruchu, takich jak:

• Strony internetowe o dużym ruchu: duże sklepy internetowe lub serwisy informacyjne
• Usługi internetowe: platformy do gier, streaming wideo, przechowywanie dużych plików, kina online itp.

Hosting w chmurze​

Wybierając hosting w chmurze, otrzymujesz maszynę wirtualną zlokalizowaną na klastrze serwerów, umożliwiającą dynamiczną alokację zasobów wśród klientów w zależności od ich potrzeb. Chmura eliminuje potencjalne przestoje związane z konserwacją techniczną lub awariami pojedynczych serwerów. Istotną różnicą w stosunku do innych usług jest system płatności. Płacisz nie za konfigurację, ale za wykorzystane zasoby: za użycie procesora na godzinę, za ruch sieciowy w GB itp.

Im więcej zasobów zużywa Twój projekt, tym proporcjonalnie więcej płacisz za hosting w chmurze. To rozwiązanie idealne dla mniejszych stron internetowych, które nie potrzebują dużej mocy obliczeniowej ani dedykowanego adresu.

kodu.cloud hosting​

-Dedykowane zarządzane serwery fizyczne

-Przeglądaj plany VPS na kodu.cloud

Jeśli brakuje Ci nie tylko umiejętności, ale także chęci do samodzielnego administrowania serwerem wirtualnym, wybierz odpowiedni plan w pełni zarządzany, w którym wszystkimi zadaniami związanymi z utrzymaniem zajmie się zdalny zespół ekspertów technicznych.

-Przeglądaj plany VPS na kodu.cloud

Wynajem VPS to najbardziej elastyczna usługa na rynku: odpowiednia zarówno dla właścicieli blogów, jak i sklepów internetowych czy portali korporacyjnych. Koszt hostingu serwera nie powinien pochłaniać zbyt dużej części środków przeznaczonych na rozwój projektu. Na szczęście różnorodność ofert i konfiguracji pozwala znaleźć optymalne rozwiązanie hostingowe dla każdej potrzeby. Skontaktuj się z zespołem kodu.cloud, aby otrzymać szczegółowe zalecenia i pomoc w wyborze planu oraz skalibrowaniu zasobów VPS zgodnie z Twoimi potrzebami.

Co to jest VPS z Windows Server?​

Windows Server VPS to Wirtualny Serwer Prywatny (VPS) działający pod kontrolą systemu operacyjnego Windows Server. Każdy VPS zapewnia niezależne środowisko: wszystkie jego zasoby są przydzielone i nie mogą być udostępniane innym. W ten sposób może być używany do wielu operacji, podobnie jak serwer fizyczny, chociaż stopień dostępności i skalowalności wzrasta.

Zalety VPS z Windows Server​

Jeśli twój projekt bazuje na ASP lub ASP.net, to zdecydowanie musisz wybrać system operacyjny Windows. W zależności od preferowanej wersji Windows OS, możesz wybrać Windows Server 2012R2 lub Windows Server 2019.

-** Znajomi interfejs:**​

Prosty system z pulpitem zdalnym i interfejsem graficznym.

-** Skalowalność:**​

Łatwość dodawania lub usuwania zasobów VPS bez znaczącego czasu przestoju serwera.

-** Zarządzalność:**​

VPS z Windows Server jest dostarczany z wstępnie zainstalowanymi narzędziami do zarządzania, co upraszcza administrację.

-** Kompatybilność:**​

Windows Server współpracuje z szeroką gamą aplikacji i oprogramowań.

-** Szybkość:**​

Windows VPS przyśpiesza operacje związane z obsługą dużej ilości danych (na przykład MS SQL, MS Access) oraz w miejscach, gdzie procesy biznesowe są komplikowane przez zwiększanie produktywności w księgowości, sprzedaży, handlu, bankowości (Symfonia, Subiekt, Comarch, SharePoint, wewnętrzne CRM).

Zastosowania VPS z Windows Server​

–Właściciele stron internetowych i aplikacji webowych:​

Idealne do zapewnienia miejsca dla twoich baz danych, rozwiązań online i innych aplikacji internetowych.

-Deweloperzy oprogramowania:​

Zapewnia bezpieczne i izolowane środowisko do rozwoju oprogramowania i testów.

-Gracze:​

VPS z Windows Server może być używany do hostowania serwerów gier.

-Przedsiębiorca​

Serwer plików może być używany do budowy serwera VPN umożliwiającego zdalny dostęp twoim pracownikom i klientom, zapisujący w bezpieczniejszym środowisku i zapewniający mechanizm tworzenia kopii zapasowych. Może to również pomóc w tworzeniu wirtualnych pulpitów, zapewniając wszystkim pracownikom zdalne wykonywanie obowiązków służbowych z dowolnego typu urządzenia.

Jak wybrać VPS z Windows​

Jeśli z drugiej strony twój projekt w pewnym stopniu polega na ASP lub ASP.net, wtedy musisz obowiązkowo zarejestrować się na jedno z środowisk Windows: Windows Server 2012R2 lub Windows Server 2019.

Określ swoje potrzeby:​

Ile CPU, RAM i miejsca na dysku potrzebujesz? Jakie aplikacje będziesz uruchamiać na VPS?

Wybierz dostawcę hostingu:​

Wybierz niezawodnego dostawcę o dobrej reputacji i SLA (Umowa dotycząca poziomu usług).

Porównaj ceny:​

Porównaj ceny oferowane przez różnych dostawców VPS, mimo że w większości przypadków zapłacona kwota nie przyniesie ogromnych różnic, to bazy cenowe mogą znacznie różnić się ze względu na dodatkowe koszty oferowane wraz z bezpłatnym wsparciem technicznym. kodu.cloud zapewnia lepsze wsparcie techniczne 24/7.

Wybór dysków dla VPS (SSD, NVMe, HDD)​

HDD:​

Tańszy dysk statyczny pod względem wartości za każdy gigabajt przechowywania. Używany do masowego przechowywania danych, kopii zapasowych, kodowania wideo i strumieniowego przesyłania danych.

SSD:​

Szybkie nośniki typu solid-state, wybierane do użytku w bazach danych, aplikacjach obciążonych dużym ruchem i plikach wymagających częstego użytkowania. Ograniczenia dotyczące przepisywania.

NVMe:​

Oferuje najwyższą prędkość odczytu/zapisu w porównaniu do zwykłych dysków SSD, co czyni go lepiej dostosowanym do wysokiej wydajności aplikacji, jednakże ogranicza zasoby przepisywania, więc funkcja jest idealna do przechowywania wielu plików lub bazy danych skoncentrowanej na odczycie.

Podsumowanie​

Windows VPS to wirtualne środowisko działające jak dedykowany, namacalny serwer i dające pełne uprawnienia administracyjne użytkownikowi. Mimo że dzieli hosta z innymi instancjami VPS, wydajność pozostaje niezależna dzięki alokacji zasobów. Windows VPS jest najbardziej preferowanym rozwiązaniem dla projektów realizowanych w technologiach ASP lub ASP.net. Wybierz preferowaną wersję Windows Server (2012R2 lub 2019) i uzyskaj już zainstalowaną, gotową do pracy konfigurację Windows.

Wybierz swojego VPS z systemem Windows​

Wybierz jeden z naszych planów cenowych opartych na technologii Hyper-V i szybkich dyskach SSD, zgodnie z parametrami twojego projektu:

Zarządzane Windows VPS plan

Każdy plan kodu.cloud obejmuje​

–automatyczne tworzenie kopii zapasowych

–2 obsługę techniczną na poziomie premium - 24/7/365

Co to jest Linux VPS?​

VPS (Virtual Private Server) to wirtualny serwer dedykowany, będący częścią serwera fizycznego podzielonego na kilka maszyn wirtualnych. VPS z systemem Linux to serwer wirtualny z bezpłatnym systemem operacyjnym Linux o otwartym kodzie źródłowym. Odpowiednie rozwiązanie w 95-99% przypadków.

Zalety Linux VPS​

Linux VPS oferuje wszystkie funkcje fizycznego serwera, ale z darmowym oprogramowaniem systemu operacyjnego open source i pełnym dostępem oraz możliwością dostosowania serwera do własnych wymagań. Wśród dostępnych systemów operacyjnych znajdują się CentOS i Ubuntu, z których każdy ma swoje zalety i wady. Systemy operacyjne stworzone przez Windows są droższe i oferują znacznie mniejszą elastyczność i możliwości dostosowania niż te stworzone przez Linux.

VPS hostowany na Linuxie oferuje następujące funkcje:

–Gwarantowane zasoby:​

gwarantowana dostępność pewnej części CPU, części RAM oraz przestrzeni dyskowej.

–Pełna kontrola:​

pełny dostęp do serwera, gdzie jest możliwa instalacja dowolnego oprogramowania kompatybilnego z Linuxem i niezbędnego do wykonywania zadań.

–Skalowalność:​

stosunkowo łatwo jest skalować zasoby wirtualnego serwera prywatnego w dowolnym momencie, zgodnie z potrzebami.

Zastosowania Linux VPS​

Linux VPS jest używany do celów takich jak hosting stron internetowych za pomocą aplikacji takich jak WordPress, Drupal, OpenCart, Joomla, Magento i wielu innych, ze względu na jego niezrównaną funkcjonalność wraz z doskonałą wydajnością, bardzo wysoką niezawodnością i bezpieczeństwem.

Rozwój i testowanie​

Linux VPS oferuje najlepszą platformę do rozwoju oprogramowania. Zapewnia bardziej oddzielone środowisko pracy od działających innych aplikacji.

Przechowywanie danych​

Linux VPS jest idealny do przechowywania danych. Oferuje wysoką niezawodność.

Serwery gier​

to kolejne typowe zastosowanie Linux VPS. Ten rodzaj witryny ma bardzo wysokie wymagania dotyczące wydajności i minimalnego opóźnienia, ponieważ w przeciwnym razie może to prowadzić do możliwego spadku jakości doświadczeń użytkownika.

Jak wybrać Linux VPS​

Niektóre z aspektów, które należy wziąć pod uwagę, myśląc o Linux VPS, to:

Potrzeby:​

Jakie są twoje wymagania odnośnie VPS? Jakie aplikacje zamierzasz na nim uruchomić? Ilu użytkowników ma jednocześnie pracować na serwerze?

– Zasoby potrzebne dla twoich potrzeb:​

Ile CPU, RAM i miejsca powinno zostać ci przydzielone?

–Dystrybucja Linuxa:​

Istnieje wiele dystrybucji Linuxa, które oferują unikatowe opcje.

–Koszt:​

Znajdź koszt hostingu oraz wszelkich dodatków, takich jak panel sterowania, które mogą wiązać się z dodatkową opłatą, niezależnie od istniejącego wsparcia technicznego.

Dyski do wyboru dla VPS (SSD, NVMe, HDD)​

HDD​

Najtańszy typ dysku o bardzo dużej pojemności, ale wolny w czytaniu i zapisywaniu. Są idealne do kopii zapasowych, przechowywania danych i kodowania wideo.

SSD​

Dyski te mają wysokie prędkości odczytu i zapisu, ale mają ograniczenia co do ilości przeprowadzanych operacji zapisu, do kilku milionów operacji. Używane w magazynach plików wymagających szybkiego dostępu.

NVMe​

Mają najwyższe prędkości odczytu i zapisu, kilkakrotnie wyższe niż zwykłe dyski SSD, ale ich zasób przepisania nie jest wyższy niż w przypadku zwykłych SSD. Przy pracy z aplikacjami wymagającymi wysokiej wydajności, zasób dysku może być szybko wyczerpany. Nadają się do przechowywania dużej liczby plików lub dla baz danych, jeśli głównym obciążeniem jest odczyt.

Którą dystrybucję zaleca się zainstalować​

Regularnie aktualizujemy nasze szablony systemu operacyjnego, dzięki czemu zawsze możesz zainstalować najnowszą wersję określonej dystrybucji Linuxa na swoim serwerze.

Najpopularniejsze dystrybucje to:​

–Ubuntu:​

To jedna z najpopularniejszych dystrybucji opartych na Linuxie. Jest łatwa w instalacji i posiada ogromną społeczność użytkowników. Prosta w obsłudze zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych użytkowników. Pełne oprogramowanie: Jeśli cieszysz się, znajdując coś, co spełnia twoje wymagania, chcielibyśmy polecić Ubuntu.

–Debian:​

Ponadczasowa, stabilna, uniwersalna dystrybucja Linuxa do wszelkich zastosowań. Wspaniała różnorodność oprogramowania. Idealna dla serwerów wymagających długich okresów działania ze względu na długoterminowe wsparcie wydań, stabilność i orientację na bezpieczeństwo.

–AlmaLinux:​

Nowa dystrybucja, która została wyodrębniona z społeczności CentOS. Celowo pochodzi bezpośrednio z binarnego kodu bazowego CentOS Stream. Oferuje super stabilność i bezpieczeństwo, ponieważ to właśnie było jej przeznaczenie. Odpowiednia dla użytkowników, którzy chcieliby używać CentOS Stream, ale nie mogą tego zrobić, ponieważ nie są subskrybentami.

–Rocky Linux:​

Kolejna nowa dystrybucja, narodzona w społeczności CentOS, jest kompatybilna z Red Hat Enterprise Linux, ma doskonałą wydajność i solidność dla osób, które chcą używać Red Hat Enterprise Linux bez płacenia za niego.

Dostosuj swój VPS z Linux:​

Wybierz jeden z naszych planów, dopasowany do parametrów Twojego projektu i umiejętności zarządzania serwerem:

–Virtual servers VPS

–Fully managed VPS hosting

Każdy plan kodu.cloud obejmuje:​

–automatic backup

–24/7/365 premium technical support

–free, easy, and intuitive server control panel FASPANEL

VPS z Linux​

to idealne rozwiązanie dla osób, które potrzebują wydajnego, bezpiecznego i skalowalnego serwera. kodu.cloud oferuje szeroki wybór planów VPS z Linux, aby dopasować się do twoich potrzeb i budżetu.